Hardcore verbazing

Blijkbaar kijk ik te weinig pornofilms. Als ik een hamburger bestel dan verbaas ik me niet over het hoofdproces, en ook niet over de bijverschijnselen. Dat een uitgeprocedeerd stuk vlees - verpakt in een onduidelijk broodje met wat verlepte sla en een klodder saus - wordt verkocht als een voedzame en zelfs gezonde maaltijd vind ik allang niet meer vreemd. Ook de populariteit van de clown met de griezelig-doodse uitstraling is al heel gewoon. Bij deze film lag dat toch anders; de bedoeling was duidelijk, maar van de details gingen mijn wenkbrauwen omhoog staan.

De plot was volmaakt helder: een president met een voorliefde voor sigaren had sex met een jongedame. Blijkbaar was dat niet de bedoeling, want hij moest zich naderhand verantwoorden voor een commissie. De eerste verbazing: er werd nagesynchroniseerd Italiaans gesproken. De dialoog - voor zover daar sprake van was - klonk Italiaans, maar de monden bewogen verkeerd. Welke taal werd dan wel gesproken? Bulgaars? Servo-Kroatisch? Fries?

De lengte was ook abnormaal. Dan bedoel ik niet zozeer de presidentiële piemel, maar de lengte van de vrijpartij. Die duurde ein-de-loos. Ik kon rustig alle 30 TV-kanalen afzwemmen, een onschuldige documentaire bekijken en dan waren ze nog bezig. Helaas had meneer de president besloten om de zaken van een andere kant te benaderen, dus na een tweede ronde kanaalzwemmen keek ik in iets dat nog het meeste leek op een uitgeboorde tramtunnel.

Eindelijk kwam het tot een besluit. De volgende scène betrof de commissie, waar een rijtje dames en heren naar de president zat te fronsen. Ik stelde me zo voor dat één van de acteurs in de kroeg zat:
- Hee, ik ga morgen spelen in een pornofilm!
- Echt waar? Zo hee! Wat ga je precies... doen?
- Nou, achter een bureau zitten en boos kijken.
- En verder?
- Verder niks.

Aangezien ik niet zo goed ben met commissies, ben ik toen maar gaan slapen. Droomloos, gelukkig.