Bijzonder

Een dagje uit kan soms heel bijzonder zijn. Dat ontdekte ik afgelopen week: ik kreeg de kans om van mezelf te winnen, en om iemand een zetje in de goede richting te geven.

Egocentrisch als ik ben, begin ik natuurlijk over mezelf. Het dagje uit was nogal sportief opgezet, en één van de onderdelen was klimmen en abseilen. Aangezien ons groepje wel 'iets speciaals' kon doen, klommen wij niet recht omhoog maar via een touwbrugconstructie. Het eerste deel schommelde zich van ongeveer 2 naar 7 meter omhoog, en daarna was er nog een steiler stukje om de resterende afstand af te leggen. Uw scribent is niet zo sportief, dus halverwege het schommelende deel ging het mis. De cola van die ochtend wilde er weer uit, mijn armen en benen vonden het ook wel welletjes, en mijn hoofd probeerde niet te denken aan de hoogte. Wat nu? Teruggaan of maar afmaken? Uiteindelijk won het ego het van het verstand, en sleepte ik me moeizaam naar de top. Naar beneden zeilen was daarna een eitje. Ik was tevreden.

Die avond - in de bus - kreeg het gesprek met één van mijn collega's een bijzondere wending. Tactvol als ik ben, had ik hem al eerder verteld dat het werk wat hij nu doet nergens naar toe leidt. Daar kwam hij die avond weer op terug. Uiteraard had hij het niet leuk gevonden, maar hij wilde wel iets aan de situatie doen. Een vervolgopleiding was één van de mogelijkheden. Daar begon ik stevig over te zeuren, en toen gebeurde er iets wonderlijks: in plaats van me te vertellen dat ik zijn vader niet was, maakten we de afspraak dat hij de volgende week uit zou zoeken waar hij kon gaan studeren. Ik was verrast.

Later die avond, peinzend bij de tramhalte: vals gezang, versterkt door een microfoon. Nog een verassing, een karaoke-taxi. Een perfecte afsluiter van een bijzondere dag.