Interview

Zelfkennis is het begin van alle wijsheid. En aangezien ik zo langzamerhand oud en wijs genoeg zou moeten zijn, is het tijd voor wat zelfreflectie. Bijvoorbeeld in de vorm van een diepte interview met mezelf.
- Hallo, fijn dat je bij dit gesprek wilt zijn. We gaan het volgende doen: ik leg je drie stellingen voor en jij gaat daar op reageren. Is dat goed?
- Eh ja…
- Oké, de eerste stelling. Jij bent een jobhopper.
- Ik? Welnee!
- Nee? Pak nou eens je agenda. Kijk eens hoeveel verschillende visitekaartjes je hebt met jouw naam er op.
- Wacht even. Dat zijn er… zes?
- Zes kaartjes. Volgens mij zijn dat zes verschillende banen.
- Ja, maar dat zegt toch niks?
- Wanneer ben je afgestudeerd? 1992? Het is nu 2005, dat is 13 jaar later.
- Ja?
- Als je nou die 13 jaar deelt door het aantal banen dat je gehad hebt, zes dus.
- Eh… dus ik moet 13 door 6 delen? Heb je even, dan pak ik mijn rekenmachine… Dat is 2,1 en dan een heleboel zessen.
- Dus gemiddeld werk je iets langer dan 2 jaar bij één werkgever. Dat is niet lang, hè?
- (…)
- Nou?
- Nee, misschien niet…
- Goed, we gaan nog even door. Jij bent een netwerker.
- Ik? Netwerkers zijn van die snelle types die allerlei feestjes en borrels aflopen, en daar van alles regelen. Man, ik heb helemaal geen tijd voor feestjes.
- Hmmm. We lopen die carrière van je eens door. Je eerste baan, netjes gevonden via een sollicitatie?
- Nee, ja, maar dat was toeval.
- Toeval?
- Ja, een docente vroeg of ik met haar man wilde praten. Die had misschien een baan. Daar kon ik toch niks aan doen?
- Vooruit. En je tweede baan?
- Gewoon, gesolliciteerd op een advertentie uit de krant.
- Was geen groot succes zeker? Je hebt er maar één jaar gewerkt.
- Oké, oké. De cultuur beviel niet.
- Dan komen we vanzelf bij baan nummer drie. Ook uit de krant?
- Nou… een vriendin van mij werkte bij dat bedrijf. En die zei weer dat ik eens moest gaan praten met een meneer Mulder.
- En die werd jouw baas.
- Eh… ja.
- En toen?
- Nou, ik zat er al een tijdje, en er waren wat dingen veranderd, en het was midden in de IT-hype.
- Dus je ging maar weer eens wat anders doen.
- Nee hoor, daar ging ik precies hetzelfde doen.
- En eh… waarom ben je nou precies naar dát bedrijf gegaan? Keuze zat in die tijd.
- Ja, weet je. In die periode was het erg druk en toen huurden we hulp van buiten in. En ik kon het erg goed met de ingehuurde programmeur vinden, en … nou ja, je snapt het al.
- Goed. Dat was bedrijf nummer vier. En bedrijf nummer vijf? Weer via een vriendin?
- Nee, nee, gewoon via een werving en selectiebureautje voor bibliothecarissen en zo.
- Bibliothecarissen? Maar je zat toch in de IT?
- Jawel, maar de IT bel was gebarsten, en ik moest toch wat. Ze wilden me trouwens alleen maar inschrijven omdat ik Informatiewetenschap heb gestudeerd.
- Oh ja. Laten we het nog even over je studie hebben. Die studie die zo handig aansloot bij je HBO opleiding, en die je zo lekker parttime naast je werk kon doen. Lang naar gezocht zeker?
- (…)
- Nou?
- Eerlijk gezegd niet.
- Oh?
- Ik sprak toen op een receptie met een collega die het ook had gedaan, en… eh…
- Jij had toch geen tijd voor feestjes?
- Dat was niet zomaar een feestje. Het was een afscheidsreceptie. Dat is iets heel anders.
- Jouw afscheid?
- Nee!
- Oké, kalm maar. Die studie heb je helemaal afgerond, hè?
- Jazeker, zelfs met een 8 voor mijn scriptie!
- Die scriptie hè, die staat op het internet.
- Ja, wil je het adres?
- Nou… ik heb de titel en de inleiding al gelezen.
- Oh.
- Het onderwerp heb je via een collega van een vriend van jou, toch?
- Ja.
- En het is ook nog geschreven in zulk keurig Engels…
- Ik snap al waar je heen wilt… Eén van mijn toenmalige collega’s had Engels gestudeerd, en een collega van mijn vrouw ook, dus…
- Nou ja, je hebt ze netjes bedankt in de inleiding. Volgens mij waren we bij baan nummer vijf. Of waren we al bij zes? Ach weet je wat, we gaan gewoon naar nummer zes.
- Gewoon uit de krant. Netjes een brief geschreven. Op gesprek geweest. Gesproken met twéé commissies en de baas van mijn nieuwe baas. Niks geen vriendjes dus.
- Klopt helemaal. Maar die baan kwam niet écht als een verrassing voor je, hè?
- Ja zeg!
- Geeft niks hoor.
- (…) Ja nou ja… Mijn vrouw heeft daar vroeger gewerkt, en ze spreekt nog wel eens wat mensen daar, en ik wist dat mijn voorganger met pensioen zou gaan, en…
- Zullen we maar doorgaan naar de laatste stelling?
- Doe maar.
- Je bent een arrogante, opportunistische streber.
- Ik ben niet arrogant.
- Nee?
- Nee!!