woensdag, december 07, 2005

Tandarts

Stel je het volgende eens voor: je zit in de stoel van de tandarts, en met een haakje voelt hij of al je vullingen nog vastzitten. Wat jij echter niet weet – en de tandarts ook niet – is dat er in je achterste kies een gat zit. En onder dat gat ligt je zenuw, open en bloot. Wat denk je dat er gebeurt?

Zoiets had ik pasgeleden tijdens een coachingsgesprek. Jazeker, net als bijna alle andere kantoorslaven met stropdas doe ik ook een ‘coachingstraject’. Het is mode, maar het werkt wel! Het haakje was zijn observatie dat ik een meester ben in het verbergen van mijn kennis en kwaliteiten. Oeps. Dat is niet handig als je nog hogerop wilt in de carrièreboom. Daarnaast is de ontdekking van zo’n gevoelige plek geen pretje.

En wat nu? Ben ik gedoemd om voor eeuwig de tweede viool te blijven spelen, blunderend van Career Destroying Move naar Yet Another Career Destroying Move? Welnee. Het is maar gedrag, en als je merkt dat je er last van hebt, dan verander je dat vanzelf wel.

1 Comments:

Anonymous Anoniem zei...

Shit, had ik natuurlijk al veel eerder tegen je kunnen zeggen en kunnen genieten van de worsteling die zo'n opmerking teweegbrengt. ;)

Ik denk trouwens dat veel mensen aarzelend zijn over het naar buiten brengen van hun kwaliteiten, we hebben tenslotte allemaal van jongs af aan geleerd over hoogmoed en trots, en de val (en schijnheiligheid).

Een hele andere gedachte, als balans zeg maar: de zelfkritiek die onze bescheidenheid soms tot zulke proporties opvoert is vaak ook een van de oorzaken van onze kwaliteiten; een strenge leermeester, genadeloos slijpend aan de diamant.

Success met je carriere! :)

vrijdag, 09 december, 2005  

Een reactie posten

<< Home