Verbazing

McDonald's blijft me verbazen. Na de eerste hap (Waarom bestelde ik dit nou? Het is écht niet te vreten.), na de laatste hap (Heb ik het nou allemaal opgegeten?) en soms vanwege elementaire beschaving. Of het gebrek eraan.

Dochterlief en ik hadden ons avondmaal van megaburgers, kipstukken en friet weggewerkt en ruimden de rommel op. Dochterlief hield de klep open en ik probeerde alle verpakking in de bak te krijgen. Terwijl we daarmee bezig waren, kwam de manager van het restaurant naar ons toe. Ze was helemaal blij, omdat we onze eigen troep opruimden. Sterker nog: ze was zo enthousiast dat dochterlief een ijsje kreeg en wat extra stickers. Tot mijn verbazing vertelde ze me dat niemand z'n troep opruimde en dat ik zo'n goed voorbeeld aan dochterlief gaf.

Dochterlief likte vrolijk aan haar ijsje en ik zat verbijsterd toe te kijken.