Ochtendconversatie

- Màààm!
- Goeiemorgen.
- Mama, kom je me halen?
- Nee schat, mama moet zich even aankleden. Kom jij maar hierheen.

Even is het stil...
- Pàààp!!

Bijzonder

Een dagje uit kan soms heel bijzonder zijn. Dat ontdekte ik afgelopen week: ik kreeg de kans om van mezelf te winnen, en om iemand een zetje in de goede richting te geven.

Egocentrisch als ik ben, begin ik natuurlijk over mezelf. Het dagje uit was nogal sportief opgezet, en één van de onderdelen was klimmen en abseilen. Aangezien ons groepje wel 'iets speciaals' kon doen, klommen wij niet recht omhoog maar via een touwbrugconstructie. Het eerste deel schommelde zich van ongeveer 2 naar 7 meter omhoog, en daarna was er nog een steiler stukje om de resterende afstand af te leggen. Uw scribent is niet zo sportief, dus halverwege het schommelende deel ging het mis. De cola van die ochtend wilde er weer uit, mijn armen en benen vonden het ook wel welletjes, en mijn hoofd probeerde niet te denken aan de hoogte. Wat nu? Teruggaan of maar afmaken? Uiteindelijk won het ego het van het verstand, en sleepte ik me moeizaam naar de top. Naar beneden zeilen was daarna een eitje. Ik was tevreden.

Die avond - in de bus - kreeg het gesprek met één van mijn collega's een bijzondere wending. Tactvol als ik ben, had ik hem al eerder verteld dat het werk wat hij nu doet nergens naar toe leidt. Daar kwam hij die avond weer op terug. Uiteraard had hij het niet leuk gevonden, maar hij wilde wel iets aan de situatie doen. Een vervolgopleiding was één van de mogelijkheden. Daar begon ik stevig over te zeuren, en toen gebeurde er iets wonderlijks: in plaats van me te vertellen dat ik zijn vader niet was, maakten we de afspraak dat hij de volgende week uit zou zoeken waar hij kon gaan studeren. Ik was verrast.

Later die avond, peinzend bij de tramhalte: vals gezang, versterkt door een microfoon. Nog een verassing, een karaoke-taxi. Een perfecte afsluiter van een bijzondere dag.

Kunst

Ook wij aten bij dat hamburgerrestaurant. Het was al bijna volledig gevuld met andere gezinnetjes, hier en daar aangevuld met wat loslopende pubers. Uiteindelijk vonden we een plek naast de kinderkamer. De twee glazen wanden boden uitzicht op de onvermijdelijke videozuil, wat tafels voor de gelukkigen en een muurschilderij dat zich uitstrekte over de twee overgebleven muren.

Terwijl ik mijn supersized hamburger naar binnen werkte bestudeerde ik het kunstwerk. Eerst vond ik het gewoon lelijk, maar naarmate ik beter keek werd me iets duidelijk. Iets dat zeker niet mooi was. Het schilderij toonde de keuken van een drive in, vol met personeel. Alle shirts en de hoofden waren niet geschilderd, maar waren staken uit de muur. Tussen al die mensen was een raam te zien, met daarachter een bekende gast in een auto. Mijn ogen gleden van shirt naar shirt, en eindelijk wist ik wat er scheelde. De kragen waren allemaal veel te ruim. Ik keek nog eens goed naar alle hoofden, stuk voor stuk met grote schikogen en een verstrakte mond. De hoofden van alle medewerkers waren gekrompen.

Alleen de clown in de auto had de juiste verhoudingen. Zijn mondhoeken stonden omhoog, terwijl hij wachtte op zijn maaltijd...

Interview

Zelfkennis is het begin van alle wijsheid. En aangezien ik zo langzamerhand oud en wijs genoeg zou moeten zijn, is het tijd voor wat zelfreflectie. Bijvoorbeeld in de vorm van een diepte interview met mezelf.
- Hallo, fijn dat je bij dit gesprek wilt zijn. We gaan het volgende doen: ik leg je drie stellingen voor en jij gaat daar op reageren. Is dat goed?
- Eh ja…
- Oké, de eerste stelling. Jij bent een jobhopper.
- Ik? Welnee!
- Nee? Pak nou eens je agenda. Kijk eens hoeveel verschillende visitekaartjes je hebt met jouw naam er op.
- Wacht even. Dat zijn er… zes?
- Zes kaartjes. Volgens mij zijn dat zes verschillende banen.
- Ja, maar dat zegt toch niks?
- Wanneer ben je afgestudeerd? 1992? Het is nu 2005, dat is 13 jaar later.
- Ja?
- Als je nou die 13 jaar deelt door het aantal banen dat je gehad hebt, zes dus.
- Eh… dus ik moet 13 door 6 delen? Heb je even, dan pak ik mijn rekenmachine… Dat is 2,1 en dan een heleboel zessen.
- Dus gemiddeld werk je iets langer dan 2 jaar bij één werkgever. Dat is niet lang, hè?
- (…)
- Nou?
- Nee, misschien niet…
- Goed, we gaan nog even door. Jij bent een netwerker.
- Ik? Netwerkers zijn van die snelle types die allerlei feestjes en borrels aflopen, en daar van alles regelen. Man, ik heb helemaal geen tijd voor feestjes.
- Hmmm. We lopen die carrière van je eens door. Je eerste baan, netjes gevonden via een sollicitatie?
- Nee, ja, maar dat was toeval.
- Toeval?
- Ja, een docente vroeg of ik met haar man wilde praten. Die had misschien een baan. Daar kon ik toch niks aan doen?
- Vooruit. En je tweede baan?
- Gewoon, gesolliciteerd op een advertentie uit de krant.
- Was geen groot succes zeker? Je hebt er maar één jaar gewerkt.
- Oké, oké. De cultuur beviel niet.
- Dan komen we vanzelf bij baan nummer drie. Ook uit de krant?
- Nou… een vriendin van mij werkte bij dat bedrijf. En die zei weer dat ik eens moest gaan praten met een meneer Mulder.
- En die werd jouw baas.
- Eh… ja.
- En toen?
- Nou, ik zat er al een tijdje, en er waren wat dingen veranderd, en het was midden in de IT-hype.
- Dus je ging maar weer eens wat anders doen.
- Nee hoor, daar ging ik precies hetzelfde doen.
- En eh… waarom ben je nou precies naar dát bedrijf gegaan? Keuze zat in die tijd.
- Ja, weet je. In die periode was het erg druk en toen huurden we hulp van buiten in. En ik kon het erg goed met de ingehuurde programmeur vinden, en … nou ja, je snapt het al.
- Goed. Dat was bedrijf nummer vier. En bedrijf nummer vijf? Weer via een vriendin?
- Nee, nee, gewoon via een werving en selectiebureautje voor bibliothecarissen en zo.
- Bibliothecarissen? Maar je zat toch in de IT?
- Jawel, maar de IT bel was gebarsten, en ik moest toch wat. Ze wilden me trouwens alleen maar inschrijven omdat ik Informatiewetenschap heb gestudeerd.
- Oh ja. Laten we het nog even over je studie hebben. Die studie die zo handig aansloot bij je HBO opleiding, en die je zo lekker parttime naast je werk kon doen. Lang naar gezocht zeker?
- (…)
- Nou?
- Eerlijk gezegd niet.
- Oh?
- Ik sprak toen op een receptie met een collega die het ook had gedaan, en… eh…
- Jij had toch geen tijd voor feestjes?
- Dat was niet zomaar een feestje. Het was een afscheidsreceptie. Dat is iets heel anders.
- Jouw afscheid?
- Nee!
- Oké, kalm maar. Die studie heb je helemaal afgerond, hè?
- Jazeker, zelfs met een 8 voor mijn scriptie!
- Die scriptie hè, die staat op het internet.
- Ja, wil je het adres?
- Nou… ik heb de titel en de inleiding al gelezen.
- Oh.
- Het onderwerp heb je via een collega van een vriend van jou, toch?
- Ja.
- En het is ook nog geschreven in zulk keurig Engels…
- Ik snap al waar je heen wilt… Eén van mijn toenmalige collega’s had Engels gestudeerd, en een collega van mijn vrouw ook, dus…
- Nou ja, je hebt ze netjes bedankt in de inleiding. Volgens mij waren we bij baan nummer vijf. Of waren we al bij zes? Ach weet je wat, we gaan gewoon naar nummer zes.
- Gewoon uit de krant. Netjes een brief geschreven. Op gesprek geweest. Gesproken met twéé commissies en de baas van mijn nieuwe baas. Niks geen vriendjes dus.
- Klopt helemaal. Maar die baan kwam niet écht als een verrassing voor je, hè?
- Ja zeg!
- Geeft niks hoor.
- (…) Ja nou ja… Mijn vrouw heeft daar vroeger gewerkt, en ze spreekt nog wel eens wat mensen daar, en ik wist dat mijn voorganger met pensioen zou gaan, en…
- Zullen we maar doorgaan naar de laatste stelling?
- Doe maar.
- Je bent een arrogante, opportunistische streber.
- Ik ben niet arrogant.
- Nee?
- Nee!!

Muzikale minpunten

Muziek is emotie. Muziek raakt ons. Het is als een zonnestraal in een duistere kelder, het geeft inzicht in onze diepste zieleroerselen. Natuurlijk was er een goede reden om die kelder dicht te laten; al te veel zelfkennis is misschien ook niet goed. Zo zag ik mezelf in zwembroek in de spiegel en dacht: 'Dus dát bedoelden de Beatles met I am the walrus.' Een dag later vertel ik wat collega's over een CD die ik gevonden heb als vervanging van één van mijn favoriete LP's. 'Oh ja, LP's', zegt mijn stagiair, 'die hebben mijn ouders ook.'

Het wordt nu tijd voor wat droevige muziek...

Het web is weer leuk

In de periode dat de laatste Gophers nog rondkropen, was het Web een verzameling van grappige en bizarre pagina's. Voor de normale mensen onder ons: dat was rond 1995. De tijd dat je surfde met Netscape, en je mail afhandelde met Pegasus (inmiddels surf ik opnieuw met Netscape, en mijn mail... je raadt het al). De tijd dat we nog allemaal heel stoer rauwe HTML schreven in Notepad. De tijd waarin we allemaal een ruisend en piepend modem hadden. De tijd dat we nog werkten met WordPerfect. Die tijd dus...

Dat is inmiddels alweer lang geleden. Het Web groeide, en werd ontdekt door alle grote organisaties. Er verschenen nog wel nieuwe grappige, vervreemdende of gewoon lachwekkende dingen, maar die werden ondergesneeuwd door nuttige of commercieel interessante pagina's. De hooiberg groeide harder dan de speldenmakers aankonden.

En dus werd het surfen langzamerhand steeds minder een ontdekkingstocht. Het werd een soort hypermarkt, waarin je zo snel mogelijk naar het juiste schap rende, en daarna naar de uitgang. Uiteraard zonder te betalen. Nuttig? Zeker. Handig? Nou en of! Maar de charme van het onverwachte was er een beetje vanaf.

Maar nu is het web weer leuk, dankzij del.icio.us. Dwaal rond op del.icio.us/tag/information of del.icio.us/tag/funny en laat je verrassen. Een paar voorbeelden:

Things My Girlfriend And I Have Argued About
In elke relatie is wel eens wat, maar zoveel?

Something Awful - The horrors of Pornography - Midget Porno Battle
Dit geloof je niet. Laat ik het daar maar bij houden.

Spamusement! Poorly-drawn cartoons inspired by actual spam subject lines!
Nog leuker dan Dilbert.

The Long Tail
Wat gebeurt er als je een oneindige showroom hebt?

Paul Graham - What you can't say
Heb jij ideeën die je niet met iedereen wilt delen? En zo niet, hoe komt dat?

Michael Crichton - Aliens Cause Global Warming
Dit past griezelig goed bij het verhaal van Paul Graham...

Welcome to the Useless Information Home Page!
Daar draait het uiteindelijk allemaal om, toch?

The Darth Side: Memoirs of a Monster
Het weblog van niemand minder dan Darth Vader.

En als laatste: homeMind
Converseren met een computerprogramma! (erg Zen)

Eerste woordgrap

Dochterlief maakte vandaag haar eerste woordgrap. Ze zat ademloos te kijken naar een programma waarin een bandje - dat zich richt op kinderen die net oud genoeg zijn voor zakgeld - een toetsje werd voorgelegd. Het was een meerkeuze toetsje, en het antwoord was telkens 'C'.

Dochterlief: 'C! Net als in W.C. Hihi!'. Haar eerste woordgrap, en nu al op een niveau dat haar vader pas véél later bereikte. Ik ben trots.