dinsdag, maart 28, 2006

Erfzonde

Een belangrijk voordeel van een jeugd op een 'school met den Bijbel' is een vergroot zondenbesef. Zo heb je daar de erfzonde: datgene wat jij fout doet, heeft zijn weerslag op jouw kinderen en nog zes generaties daarna. Een opwekkende gedachte dus.

Vanwaar deze bespiegeling? Lang, lang geleden was ik behoorlijk verslingerd aan Carmageddon. In het spel bestuurde je een raceauto en de beste manier om progressie te maken was het overrijden van zoveel mogelijk voetgangers. Als je een voetganger in tweeën deelde klonk het heerlijk smakeloze geluid van een natte verpletterde spons. Geluk was zo simpel, toen.

En nu? Pasgeleden speelde dochterlief een - op het oog - onschuldig racespelletje. Het viel al snel op dat zij alle obstakels omver reed, in plaats van ze te ontwijken. En waarom? Dat maakte zo'n leuk geluid...

dinsdag, maart 21, 2006

And now for something completely different...

Of het nou met de lente te maken heeft weet ik niet, maar ik spreek steeds meer mensen die iets anders gaan doen. Tweede kans carrièremakers. Zo heb ik een neef die na tien jaar filmen eindelijk zo ver is dat hij zijn vaste baan - als metaalbewerker - kan opzeggen en van zijn eigen bedrijf kan leven. Een andere neef van mij start binnenkort met een opleiding tot geluidstechnicus. Voorlopig houdt hij zichzelf in leven met het verkopen van vlees bij een supermarkt. Eén van mijn collega's gaat allerlei banen in de postkamer/reprosfeer achter zich laten om douanier te worden. En ook mijn betere helft gaat zich oriënteren op iets compleet anders.

Geweldig, een nieuwe start! Wie weet wie er nog meer gaat switchen. Toch 'ns bij mijn baas informeren naar zijn plannen...

zondag, maart 19, 2006

Erosie van kennis

Onze bibliotheek vierde een feestje en één van de eregasten was professor Mathieu Weggeman, hoogleraar Organisatiekunde. Hij vertelde over de erosie van kennis: doordat er steeds meer kennis beschikbaar komt, wordt de houdbaarheid ervan kleiner. Hij onderscheidt 4 fases bij een kenniswerker:
  • Hoge groei, lage output – de start van een carrière. Alles moet nog geleerd worden.
  • Hoge groei, hoge output – er is al veel geleerd wat leidt tot meer output, en er valt nog veel meer te leren
  • Lage groei, hoge output – op basis van de opgedane kennis en ervaring wordt er nog veel geproduceerd, maar de rek is er een beetje uit
  • Lage groei, lage output – de kenniswerker wordt een ‘verteller’ die alles weet over hoe het vroeger was.

Normaalgesproken is dit uitgesmeerd over een volledige carrière, maar door de erosie van kennis gaat dit allemaal veel sneller. De snelheid van die erosie hangt wel af van het vakgebied: in de ICT gaat dat veel sneller dat in bijvoorbeeld de boekwetenschap. Het is dus zaak om bij te blijven, omdat je dit soort fases wel twee of drie keer kunt doorlopen!

Terwijl ik ’s nacht lag te woelen – van teveel drank slaap ik slecht – dacht ik terug aan mijn tijd als programmeur. De veranderingen – en dus de kennis die je nodig had - gingen inderdaad vrij rap. De eerste versie van het pakket kende een aantal elementen plus een macrotaal. Dat werd uitgebreid met een Visual Basic taal. Daarna volgde een webomgeving, met ondersteuning van Javascript (brrr) en Java. Vrij veel veranderingen dus. En tegelijk veranderde er eigenlijk niet zoveel. Ik had de taak om applicaties te bouwen of aan te passen aan de hand van de wensen van klanten. Daarvoor moet je de beschikbare middelen zo logisch mogelijk inzetten en of je die logica nou gebruikt voor een macrotaaltje of iets anders maakt dan eigenlijk niet zoveel uit.

Dat moet ik toch eens aan meneer Weggeman voorleggen...

woensdag, maart 08, 2006

Een goed mens

Nieuwe ambtenaren dienen een eed of belofte af te leggen dat zij trouw zullen zijn aan de koningin en het Nederlandse volk. Het verschil tussen de eed en de belofte is of je daarbij God wilt aanroepen of niet. Eén van mijn collega's had pasgeleden de belofte afgelegd en het gesprek kwam op de keuze voor de eed of de belofte. Ik vertelde dat ik voor 'Zo helpe mij God almachtig' had gekozen, maar dat er verder weinig heiligs aan mijn manier van leven was.

Hij was het niet met me eens:
- Je bent toch een goed mens?
- Hoezo?
- Je betaalt toch belasting?

Zo had ik het nog nooit bekeken. Petrus die aan de poort al je jaaroverzichten nog even nakijkt. De minister van Financiën als paus. De heilige kleur is belastingblauw. Leuker wordt het niet om in de hemel te komen, wel makkelijker.

Hmmm... toch maar niet, geloof ik.

zaterdag, maart 04, 2006

Hallo? Hallu?


Een paar borrels voor het eten na een vermoeiende werkweek helpen natuurlijk ook niet om je grip op de werkelijkheid stevig in beide handen te houden. Maar dit kan niet waar zijn. Ik zit hier aan tafel een bordspelletje te spelen met dochterlief, een babypop en een knuffel. En die verdomde knuffel wint nu alweer voor de derde keer!

Misschien toch maar eens naar de dokter?