dinsdag, mei 23, 2006

Serendipity

Serendipity: zoeken naar een speld in de hooiberg en de boerendochter vinden. Over de lol van internet heb ik al eens eerder geschreven. En ik denk nog steeds dat het internet steeds meer een soort megatijdschrift wordt, boordevol grappige nieuwtjes. Tot zover niets nieuws, dus.

Maar ik heb eens een nieuwe manier geprobeerd om door dat tijdschrift heen te bladeren: de knop 'next blog'. Daarmee open je een willekeurig blog. Het meeste is - wat mij betreft - onzinnig, oninteressant of onleesbaar. Ik ken geen Spaans, Frans of Koreaans, dus daar heb ik niets aan. Verder is er veel gekras van puistige pubers. Groot leed wat niet aan mij is besteed.

Er zijn ook blogs die opvallen. Zo kom ik er één tegen vol stoere rabbijnen, over het leven in een kibboets. Althans dat denk ik; het meeste is geschreven in het Hebreeuws. Jongemannen die elkaar innig beminnen, naakte meisjes waarvan ik heel hard hoop dat ze ouder dan 18 zijn. Een Singaporese die niets anders doet dat shoppen en haar tips en ervaringen met ons wil delen.

En dan - eindelijk - toch nog een klompje goud tussen alle rommel. Een site met verassend mooie foto's van alledaagse zaken: Petit Morceau de Vie. Zo'n site om te markeren en af en toe even in te kijken. Als een tijdschrift, zeg maar...

donderdag, mei 18, 2006

Ik ben Maarten Koning

Ze zijn oud geworden. Grijzend, kalend, opgeblazen. Veertig, vijftig? Allemaal gekleed in vormloze spijkerbroeken en onduidelijke shirts. Uiteraard meestal met de afbeelding van een nog veel obscuurder bandje. Ik draai me maar weer naar het podium waar het symfonisch voorprogramma de laatste klanken uitstoot. Wat doe ik hier? Net als Maarten Koning opgesloten in plek waar ik niet wil zijn, maar tegelijk ben ik nergens anders beter op mijn plaats. Op het podium scharrelt een boosaardige boeddha en zijn besnorde tegenhanger. Biertje dan maar? Alcohol als troost.

Eindelijk, het zaallicht gaat uit. De band betreedt het podium. De drummer tikt af, de zanger grijnst en ik wordt weggeblazen in een wolk van geluk. Saga speelt en alles is weer goed.

zondag, mei 07, 2006

Mannen en vrouwen

Zij: Jullie hebben het maar makkelijk
Hij: Oh?
Zij: Ja, jullie trekken gewoon maar wat aan en klaar ben je.
Hij: Nou nee, hoor.
Zij: Ja, wel!
Hij: Denk je dat echt?
Zij: Ja, vrouwen letten op alles. Jullie niet.
Hij: Dat dacht je maar. Mannen zijn net zo competitief als vrouwen, meer zelfs denk ik. En dan zorg je er wel voor dat je er beter uitziet dan je collega’s. Maar… je mag niet concurreren met de baas.
Zij: Tss, wat stom.
Hij: Dat doen jullie toch ook? En veel mannen hebben een handicap.
Zij: Ja, dat weet ik.
Hij: Nee, ik bedoel dat veel mannen kleurenblind zijn. Da’s niet zo handig, dan.
Zij: Nou dan nog. Ik moet me elke dag opmaken.
Hij: Dat heb jij toch niet nodig? Trouwens, ik moet me elke dag scheren.
Zij: Pff. Gewoon dat ding er overheen en klaar.
Hij: Echt niet. Weet je hoe je gezicht daarna aanvoelt? En scheren met een mes is ook niks. Voor je het weet ligt je gezicht weer open.
Zij: Dat heb ik toch ook?
Hij: Ja, maar jij scheert je benen een keer per maand of zo. En als jij een wondje hebt, doe je een broek aan. Ik kan moeilijk met een bivakmuts op lopen.
Zij: Ach gut… Ik heb jou nog nooit gezien met een ladder in je panty.
Hij: En ik heb jou nooit zien worstelen met een stropdas, terwijl je al te laat bent!
Zij: (…)
Hij: En dat nog wat. Vrouwen zijn zo gek op chocola, toch? Daar worden ze zo gelukkig van? Nou, wij hebben dat met bier. Als jij een doos bonbons opvreet is er niks aan de hand. Maar als ik met één biertje teveel op mijn fiets stap – dus niet eens in de auto – krijg ik al een bon!
Zij: Ik eet helemaal geen doos bonbons op, lul!
Hij: Dat bedoelde ik helemaal niet.
Zij: Weet je wat jij doet? Ga maar lekker bij je vriendjes slapen, of in de kroeg of zo!