zondag, augustus 20, 2006

So long, and thanks for all the fish

The Internet continued existing, but everything else had stopped. Temporal relastatics held it and protected it in a nothingness that wasn't merely a vacuum, there was simply nothing in which a vacuum could be said to exist.

Het is mooi geweest. Na een jaar stop ik met dit blog. Ik heb geprobeerd een jaar lang wekelijks iets te schrijven dat boeiend, grappig, verhelderend of tenminste leesbaar was. Dat ging niet altijd van harte en dat heeft ook zijn weerslag gehad op sommige stukken. Over andere zaken ben ik wel tevreden: door dit blog bij te houden heb ik een aantal dingen vastgelegd die 2005 bijzonder maakten. Achteraf gezien is het een 'scharnierjaar' geweest, een omslagpunt. Het aloude cliché: ik heb er veel van geleerd.

Een blog heeft vaak één of meerdere onderwerpen. Daarom - bij wijze van afsluiting - een overzicht van mijn thema's, uiteraard voorzien van een handige index. Een bibliotheekopleiding draag je voor de rest van je leven mee, tenslotte.

Informatie en het Web
Het web overzichtelijker geworden. Behalve een onuitputtelijke bron van antwoorden op vragen, heeft het ook steeds meer de functie gekregen van een tijdschrift. Even doorbladeren of er nog iets interessants in staat.
Werk - het moet niet gekker worden
Het blijft toch een bron van verbijstering. Zet een groep mensen bij elkaar, zeg dat ze bij elkaar horen, geef ze taken en kijk dan wat er gebeurd.
Dochterlief en mijn betere helft
Zij zijn de leukste thuis.
Lees, luister, leuk
Een goed boek, fijne muziek, een mooie film. Of gewoon grappige verhaaltjes.
Gedeukt en opgeblazen: mijn ego
De échte reden voor dit blog: de avonturen van RS, 35 jaar en nog steeds...
...onhandig:
...ambitieus:
...compleet van de wereld:
...niet meer de jongste:
...in leven:

maandag, augustus 14, 2006

Goeroes

Tijdens de vakantie las ik een boek dat perfect aansluit bij het onderwerp van dit stukje. Het één na laatste; ik ben tenslotte bijna geen 35 meer. Het boek is jPod van Douglas Coupland. Een groepje programmeurs werkt aan een skateboardspel en met name de hoofdpersoon Ethan Jarlewski maakt bizarre dingen mee. Het boek is grappig, absurd en zit propvol verwijzingen en ideeën. Die combinatie van techniek en boeiende gedachtensprongen is ook het belangrijkste kenmerk van al mijn webgoeroes.

Chris Anderson
De auteur van The Long Tail. Wat gebeurt er als je een winkel opent met een oneindige capaciteit? Denk aan Amazon en eBay. Wat blijkt: als je voldoet aan bepaalde voorwaarden dan verkoop je niet alleen de bekende dingen (de 'hits') maar ook de niche producten. Niet veel tegelijk, maar als je maar genoeg niche producten in de aanbieding hebt, loopt het aardig op. Dit mechanisme geldt niet alleen voor webwinkels, maar ook voor allerlei andere bedrijven die gebruik maken van het internet. Daarnaast heeft het nog andere gevolgen: als er maar weinig aanbod is, dan consumeren we allemaal hetzelfde. Wordt de keus groter, dan vallen we vanzelf uiteen in kleinere groepen. Dat heeft niet alleen gevolgen voor adverteerders, maar ook voor onze cultuur. Het complete verhaal is verschenen in boekvorm.

Rands In Repose
Rands is een manager bij een softwarehuis, en hij kan schrijven. Veel van zijn artikelen behandelen organisaties, managers en hoe daar mee om te gaan. Wat heb je aan een manager? Vergaderingen en ander ongemak, zoals kantoorpolitiek. Ook de andere kant behandelt hij: de werknemers - jouw teamleden - en wat voor effecten die hebben op jezelf en op je werk. Zo af en toe schijft hij over schrijven, gokken in Vegas of Hollywood. Nieuwsgierig geworden? Probeer gewoon the best of Rands.

Kevin Kelly
De vorige twee goeroes beperken zich tot min of meer tastbare dingen. Allebei beschrijven ze boeiende dingen over die - ongemakkelijke - relatie tussen techniek en mensen, maar het blijft in zekere zin beperkt tot lokale verschijnselen: webwinkels, organisaties. Kevin Kelly gaat veel verder. Hij neemt een technisch fenomeen en denkt dat door tot hij alle consequenties op een rijtje heeft. Dat levert vreemde en facinerende vergezichten op, zoals in Out of Control of New Rules for the New Economy. Momenteel werkt hij aan de geschiedenis van technologie, The Technium. Iets te zwaar misschien? Probeer dit dan maar...

Paul Graham
Paul Graham is ook geboeid door techniek; hij is rijk geworden door een start up met de eerste webapplicatie. Hij schrijft dan ook essays over programmeren en programmertalen. Een goed voorbeeld is zijn essay over spamfilters gebaseerd op statistieken. Het wordt pas écht boeiend als hij over uiteenlopende onderwerpen schrijft als PR, de taboes van onze tijd of nerds en de economische waarde van tieners. Dan stelt hij spannende vragen en zoekt naar een passend antwoord. Net als Kevin Kelly stopt hij niet bij de conventionele antwoorden.

Henk Kok
Henk Kok is helemaal geen webgoeroe. Sterker nog, zijn website is verre van geweldig. Maar hij heeft mij wel geholpen met mijn werk. Door mij een spiegel voor te houden en door me praktische tips te geven over het aansturen van een groep van 15 zeer uiteenlopende personen. Daarom wil ik hem toch opnemen in mijn goeroes-lijst.

Al deze mensen hebben me vermaakt, verbaasd en iets geleerd. Wie weet geldt dat voor jou ook wel.

vrijdag, augustus 11, 2006

Zen en de kunst van de kleuterconversatie (3)

In de vakantie hebben we dochterlief Boter kaas en eieren geleerd. Haar eerste vraag:
'Kunnen we ook alleen met boter spelen?'

zondag, juli 30, 2006

Verbazing

McDonald's blijft me verbazen. Na de eerste hap (Waarom bestelde ik dit nou? Het is écht niet te vreten.), na de laatste hap (Heb ik het nou allemaal opgegeten?) en soms vanwege elementaire beschaving. Of het gebrek eraan.

Dochterlief en ik hadden ons avondmaal van megaburgers, kipstukken en friet weggewerkt en ruimden de rommel op. Dochterlief hield de klep open en ik probeerde alle verpakking in de bak te krijgen. Terwijl we daarmee bezig waren, kwam de manager van het restaurant naar ons toe. Ze was helemaal blij, omdat we onze eigen troep opruimden. Sterker nog: ze was zo enthousiast dat dochterlief een ijsje kreeg en wat extra stickers. Tot mijn verbazing vertelde ze me dat niemand z'n troep opruimde en dat ik zo'n goed voorbeeld aan dochterlief gaf.

Dochterlief likte vrolijk aan haar ijsje en ik zat verbijsterd toe te kijken.

zondag, juli 23, 2006

Kunst of kitsch?

Terwijl Nederland bijna omvalt door de extreme hitte en Israël en Hezbollah hard hun best doen om de Derde Wereldoorlog te starten, denk ik na over kunst. Of kitsch. Want ik ben er maar niet uit: is Star Wars (de 'echte' trilogie, niet die drie dingen die daarna zijn uitgebracht) nou Kunst of niet? De grote vragen des levens, voor zover ze betrekking hebben op je DVD collectie.

Sommige dingen zijn overduidelijk Kunst: Leaving Las Vegas bijvoorbeeld. Een gecompliceerde verhouding tussen een mooie jonge vrouw en een man die euthenasie wil plegen door zich dood te drinken. Tragisch en schitterend. The Godfather is ook Kunst, basta! Alleen al vanwege Luca Brasi held a gun to his head, and my father assured the bandleader, that either his signature or his brains would be on the contract. Harry Potter, Robin Hood? Kitsch. Weliwaar knap gemaakte kitsch en mijn betere helft geniet er ontzettend van, maar het blijft kitsch.

En dan Star Wars. Een deel van het verhaal is simpel en bij vlagen onlogisch. Net als sommige karakters. Kitsch dus. Maar... de vormgeving zette een nieuwe standaard. En niemand kan een piepend vuilnisvat zo grappig maken als George Lucas. Plus de Freudiaande ontknoping: Luke, I am your father. Da's toch echte Kunst. Ik ben er nog niet uit.

(oh ja, Star Trek is natuurlijk kitsch)

zaterdag, juli 22, 2006

000, 001, 002, 003...

...004, 005, 006, 007, 008...

Soms ben ik mijn eigen bananenschil. Zoals nu. Mijn betere helft wilde al een hele tijd een fatsoenlijke mand op haar fiets en die is er dan eindelijk gekomen. Mooi zwart aluminium, compleet met cijferslot.

...009, 010, 020, 030, 040...

Zo'n mechanisch cijferslot waar je zelf een code kunt instellen. Wat alleen niet helemaal lekker blijkt te werken, want het slot gaat niet meer open. De ingestelde code werkt niet meer en ook de fabrieksinstelling niet.

... 050, 060, 070, 080, 090, 100...

Terwijl ik mijn geduld probeer te bewaren test ik de codes: ...200, 300, 400, 500...

Oh fuck it! Ik breek dat slotje wel open. Kan die mand er tenminste gewoon weer af.

zondag, juli 16, 2006

Statler & Waldorf

Het schrijversduo Marbe en Van den Boogaard lijkt akelig veel op het befaamde duo Statler & Waldorf. Beide duo's leveren vanuit hun hoge positie commentaar op hetgeen hun wordt aangeboden. Er is echter een belangrijk verschil: door hun melige vrolijkheid lijken de oude Muppets zichzelf niet al te serieus te nemen. Helaas geldt dat niet voor het Volkskrant-duo.

Kernachtiger dan de oudjes kan ik het niet samenvatten:
- That seemed like something very different.
- Did you like it?
- No.

- Then it wasn't different.